مقدمه: به دلیل این که پلاستیک ها ماهیتاً نارسانا هستند، آب کاری آن ها هنگامی امکان پذیر است که بتوان از طریق فرآیند خاصی، یک لایه فلزی رسانا روی آن ها رسوب داد. در این پروژه، درباره تئوری و عملی مراحل مختلف و شرایط کاری محلول های مورد استفاده در این فرآیند، هم چنین روش های آزمایش تعیین دوام پوشش بحث می شود.
مزایای پلاستیک ها: امکان ساخت قطعات با اشکال پیچیده عدم نیاز به عملیات ثانویه آزادی در طراحی قطعات انعطاف پذیری هزینه کمتر وزن کمتر
ملاحظات عمومی: جنس پلاستیک باید برای آب کاری مناسب باشد. پلاستیک های مناسب برای آب کاری می توانند از یک یا چند پلیمر ساخته شوند و باید طوری باشند که بتوان یک یا چند عنصر آن ها را اچ نمود تا بتوان چسبندگی مناسبی بین پوشش و قطعه پلاستیکی به وجود آورد. متداول ترین پلاستیک مورد استفاده برای آب کاری، اکریلونیتریل- بوتادین- استایرن(ABS) می باشد. درهنگام اچینگ، ذرات لاستیک بوتادین که در سطح قطعه پخش شده اند، خورده می شوند و حفره های ریزی در سطح باقی می ماند. این نقاط از نظر شیمیایی فعال است و مکان های مناسبی برای جذب کاتالیست و رسوب فلز می باشد.